Borstoperatie meekijken

09 dec Borstoperatie meekijken

Vandaag was een bijzondere dag in mijn carrière als huidtherapeut. Ik mocht meekijken met de plastisch chirurg tijdens een operatie. Nu staan hier alleen een paar woorden en die woorden missen volledig de emotie die voel bij deze ervaring. Om een kleine indruk te geven: inwendig ben ik helemaal hieperdepieper en stuiterdestuiter. Wat een geweldige, unieke, leerzame ervaring!

De patiënt die is geopereerd heb ik afgelopen tijd in mijn praktijk behandeld. Eind vorig jaar is bij haar borstkanker ontdekt, waarvoor ze haar borst hebben geamputeerd. Ruim een half jaar later is de eerste fase van de borstreconstructie uitgevoerd. Hierbij is een stuk huid met een deel van een spier uit de rug verplaatst naar de borst en is een expander geplaatst. Een expander is een zakje, die ze langzaam vullen om de huid en de omliggende weefsels op te rekken. Na deze operatie voelde met name de huid op haar rug heel strak. Tijdens de operatie wordt bewust de huid strak getrokken om complicaties als seroomvorming te voorkomen. Seroomvorming is vocht dat in een holte onder de huid ophoopt. Dit vertraagd de wondgenezing en willen we graag voorkomen. Deze mevrouw heeft geen seroomvorming gehad, maar had wel last van de strakke huid. Ze sliep er slecht door en had het benauwd. De plastisch chirurg heeft mevrouw door verwezen naar mij om deze huid losser en soepeler te maken. Dat is goed gelukt. Door mijn therapie heeft mevrouw het minder benauwd en kan beter slapen.

Vandaag werd de tweede fase van de operatie uitgevoerd. Toen mevrouw binnen werd gereden, herkende ze mij meteen en was blij dat ik er was. Van te voren had zij al gezegd dat ze het fijn vond dat er een vertrouwd gezicht bij aanwezig zou zijn. Dan kan ik haar straks precies uitleggen wat er gebeurd is. Er is veel gedaan vandaag. Ze zijn begonnen met het verkleinen van de huidflap onder haar arm. Na een borstamputatie ontstaat vaak een huidflap onder de oksel. Bij mevrouw was deze huidflap erg groot en dat voelde als een bal onder haar arm. Deze huidflap is verkleind. Het kan niet helemaal weggehaald worden, omdat mevrouw anders de arm niet meer boven haar hoofd kan strekken. Ik ben het niet gewend om operaties bij te wonen, dus het was afwachten hoe ik dit zou ervaren. Ik vond het spannend. Zo spannen dat ik mij licht in mijn hoofd voelde worden en ben maar even gaan zitten. Dat was niet voldoende en de operatie assistent heeft mij een koude lap in de nek gelegd en lekker sterke ranja gegeven. Daar knapte ik van op, gelukkig. De rest van de operatie heb ik met zeer veel interesse gevolgd. De expander werd vervangen door de definitieve prothese en de andere borst werd verkleind, zodat ze weer even groot zijn. Tijdens de operatie heb ik mijn vragen kunnen stellen en heeft de plastisch chirurg het een en ander uitgelegd. Ik heb de borst van binnen gezien en wat vind ik dat fascinerend. Hoewel ik geen arts zou willen worden, vind ik de binnenkant van ons menselijk lichaam heel interessant en ingenieus in elkaar steken. Morgen, als ik weer mijn eigen cliënten mag behandelen weet ik precies hoe het er onder mijn vingers uit ziet en kan ik nog beter inschatten wat mijn behandeling doet met het weefsel.

Na de operatie werd mevrouw wakker en vroeg als eerste ‘is Dayenne er nog?’. Ik was er nog en wat voelde het fijn om er voor haar te kunnen zijn en daarbij zelf ook nog te kunnen leren van heel vakkundige mensen. Mevrouw zal maximaal twee dagen in het ziekenhuis blijven. De eerste drie weken is het goed om de wonden geheel met rust te laten. Daarna gaan we samen overleggen wat we kunnen doen om de wondgenezing zo goed mogelijk te laten verlopen.

Dankbaar voor de plastische chirurg en het OK personeel die met zoveel kennis en kundigheid de operatie hebben uitgevoerd, voor mij hebben gezorgd en tegelijkertijd een leerzame ervaring hebben gegeven.